Að gefa öðrum tíma!

Róleg rödd segir: "Blessaður vinur, gott að sjá þig, hvernig hefur þú það?" Með einstakri ró sest gamli kennarinn minn hjá mér, horfir í augu mér og bíður eftir svari. Ég tek eftir hlýlegum, brosandi augum hans og skil að hann meinar það sem hann segir. Næstu mínúturnar eigum við tveri út af fyrir okkur, samtalið um okkur sjálfa, vangaveltur okkar um líf og tilveru okkar og okkar nánustu. Síðan kveðjumst við án fagurra fyrirheita en ég er honum þakklátur, hann tók sér tíma, staldraði við, tók hluta af sínum dýrmæta tíma til þess að ræða við mig, hlusta á mig.

Er maðurinn það sem hann hugsar!

Marcus Aurilius var talinn vera einn vitrasti maður Rómar, hann sagði meðal annars: "Líf okkar er það sem hugsanir okkar gera það að." Ralph Emerson einn vitrasti Bandaríkjamaður sem uppi hefur verið, sagði líka: "Hver maður er það sem hann daglangt hugsar um." Það má svo sem deila um þetta hvort maður sé eða sé ekki það sem maður hugsar. Þú ert í raun afrakstur þeirra ákvarðanna sem þú tókst í gær.

Listin að kunna að gleyma!

Ein hin mikilvæg list er að kunna að gleyma. Ég sagði hérna áðan, "að hver maður sé það sem hann hugsar eða það sem hann éti. Segja mætti einnig að maðurinn sé það sem hann gleymir! Minnið er líka ein dýrmætasta náðargjöf okkar. Hæfileikinn til þess að halda til haga fróðleik og reynslu er ómetanlegur. En það er samt ekki minna um vert að geta losað hugann við eftirfarandi - eða a.m.k. aftra því frá að ávinna sér ríkjandi sess í hugsuninni þ.e. mistök og óhöpp sem ættu að gleymast. Það er því ákveðin list að geta valið og sagt: "Þetta ætla ég að muna vel, en hinu skal ég steingleyma á stundinni!"

Þú skapar þinn eigin heim með hugsunum þínum!

Við þurfum að þroska hagkvæmar hugsunaraðferðir, því hæfileikinn til þess að hugsa er ein af okkar dýrmætustu náðargjöfum. Þitt líf eða mitt er ekki ákveðið af ytri kringumstæðum, heldur af þeim hugsunum sem að jafnaði fylla hugann. Þú skapar þinn eigin heim með hugsunum þínum. "Maðurinn er það sem hann étur", hefur verið sagt. Dýpri sannleikur væri að segja, að maðurinn sé það sem hann hugsar. Sú viturlegast bók allra bóka segir: "Maðurinn er það sem hann hugsar í hjarta sínu."Það sem maðurinn hugsar jafnaðarlega vitandi eða óafvitandi, það verður hann líka. Eitthvað til þess að hugsa um..

Þú er svo miklu máttugri en þú heldur!

"Það er nægilega mikið af atómorku í sérhverjum manni til þess að afmá alla New York borg," segir þekktur eðlisfræðingur. Við skulum ekki bara renna augunum yfir þetta í raun og veru felur í sér.  Það býr nægilegur kraftur hið innra með þér til þess að umbreyta New York í steinhrúgu. Það er ekkert minna en þetta, sem hámenntaðir eðlisfræðingar segja okkur. Þegar þetta í raun og veru er nú svona, hvers vegna þá að burðast með minnimáttarkennd? Ef hið innra með þér býr nægilega orku til þess að sprengja stærstu borg veraldar í lofti upp hlýtur að líka að búa þar fullnægjandi kraftur til þess að þér sé unnt að yfirvina sérhverja hindrun sem þú mætir.

Ert þú að bíða eftir einhverju!

"Hvað er lífið? Eins og gufa sem birtist í smá tíma og hverfur svo í burtu." Við ættum að lifa hvern dag eins og hann gæti verið okkar síðasti. Ekki fresta þess að njóta lífsins. Það sorglega er að þú ert kannski hérna í dag en þú verður kannski ekki hérna á morgun. Ég þekki allt of marga sem ætla að njóta lífsins einhvern daginn. Þegar þeir eru búnir í háskóla, þegar þér eru búnir að gifta sig, þegar þeir eru búnir að borga upp húsið sitt eða þegar þeir komnir á eftir laun, nei, taktu ákvörðun um að njóta lífsins þar sem þú ert, gerðu þennan dag að meistaraverki, finndu það góða í öllum kringumstæðum.

Gerðu mér stórann greiða!

Ekki taka fólkið í lífi þínu sem sjálfsagðan hlut. Lærum að gefa fólki blóm á meðan það er ennþá á lífi. Gefðu hrós á meðan þau geta ennþá heyrt í þér! Það er skrítið þegar við komum í jarðarför og sjáum öll fallegu blómin og fólk segir allskonar góða hluti um þann sem var að deyja og það er frábært, vingjarnlegt og virðringarvert en gerðu mér stórann greiða, gefðu mér blóminn mín þegar ég er ennþá lifandi, þegar ég kem til himna þá á ég eflaust ekki eftir að njóta þeirra þar. Og ef þú hefur eitthvað gott um mig að segja, ekki bíða þar til ég er dauður, ég vill heyra það núna. Og það sama gildir um fjölskylduna þína og vini, þeir vilja ást núna, þeir vilja fá uppörfanirnar núna. Taktu tíma fyrir fólkið í lífi þínu núna!

Ég lifi fyrir tvo daga..

Ég heiti því á hverjum morgni nýs dags að verða betri maður en í gær. Þegar mér mistekst ætlunarverkið gefst ég upp í dag og ákveð að reyna aftur á morgun. Ég geng út frá því sem sjálfsögðum hlut á hverjum degi að ég eigi alltaf morgundaginn upp á að hlaupa. Ég lifi í þeim skilningi ekki fyrir einn dag í einu, heldur tvo. Daginn í dag og morgundaginn. Nútíðina og framtíðina. Ég er minn eigin herra.

Temdu þér sjálfstraust!

Hafðu sjálfstraust. Treystu dugnaði þínum. Án ákveðins, en raunhæfs álits á eigin hæfileikum, geturðu ekki rutt þér braut eða orðið hamingjusamur. En með heilbrigðu sjálfstrausti tekst það. Tilfinning fyrir eigin vanmætti og getuleysi varnar því, að þú náir þeim árangri, sem þig dreymir um, en sjálfstraust leiðir til gjörnýtingar hæfileika þinna og tryggir þar með velgengni. Það er hörmulegt að horfa upp á það, hversu mörgum mönnum er fjötur um fót og til niðurdreps, þetta sem menn almennt kalla minnimáttarkennd. En þú þarft ekki að þjást af neinu slíku. Notfærir þú þér hina réttu framgöngu, er unnt að yfirvinna þetta. Þú getur tamið þér jákvætt sjálfstraust, byggt á raunveruleika.

Að kunna að hvílast!

Þekktur maður hélt heim á ný til æskuheimilis síns til þess að fá létt af sér hinni þungu byrði - og þar fyrirfór hann sér. Sorglegur endir á merkilegum lífsferli. Greinarhöfundur nokkur lýsti atburðinum með eftirfarandi orðum: "Hann var þreyttur maður. Hann fór heim til að finna hvíld, en greinilega hafði hann gleymt því, hvernig maður á að hvíla sig." Svo bætti greinarhöfundurinn við: "Því miður virðist svo að mörg okkar séum í sömu dapurlegu aðstöðunni. Við vitum ekki hvernig ber að hvíla sig."