Pæling!

Þegar umhverfið virkar yfirþyrmandi, skoðanir annarra hringla í

hausnum á mér og ég veit ekki í hvorn fótinn á að stíga er gott

að grípa til þessarar stuttu setningar sem ég heyrði svo oft falla af

 munni móðurfólksins í æsku: "Það um það." Sem útleggst:

 

Annað fólk verður að hafa hlutina eins og það vill, ég ætla ekki að

ergja mig á því eða láta það stjórna lífi mínu! Heldur finna út hvað ég

vil og hvað er í mínu valdi. Þannig næ ég stjórn á mínu lífi, æðruleysi

og ró. Fátt er verra í dagsins erli en að tapa stjórnvölnum í eigin lífi.

 

Og fátt gefur meiri ánægju en að ná stjórn og komast á þann stað að

skynja að í eigin smæð felst styrkur og yfirvegun. Hljómar mótsagna-

kennt en svona er það nú samt. Ég get einungis stýrt sjálfum mér og

þá er best að sætta sig við það og vanda sig við það verk. Ég get ekki

stýrt umferðinni, tímanum, öðru fólki, veðrinu, náttúruöflunum og nú eða

æðri mætti. Aðeins mér, minni líðan, hegðun, verkum! Stundum tekst

mér vel upp, stundum miður..

 

En alltaf fæ ég annað tækifæri til að gera betur, næsta dag, næstu stund.

Og ég hef möguleika á hjálp, frá vinum, ástvinum og frá æðrimáttarvöld-

um, Guði skapara himins og jarðar og Jesús frelsara mínum og Heilögum anda.